چند روز پیش در اتوبوس با جوانی دانشجو هم صحبت شدم که کنارم نشسته بود، خیلی در صحبت با هم گرم گرفتیم، می گفت: “در زندگی ام موفقیت های زیادی داشته ام، در درس ها عالی ظاهر شدم، در کارم هم موفقم و شرکتی دانش‌بنیان را تأسیس کرده ام، اما سخت است که در میان کسانی باشی که درکت نمی کنند”.

یکی از مقالات علمیش را هم از کیفش درآورد و به من داد تا آن را مطالعه کنم. جدا از محتوای غنی مقاله اش که ایده خیلی خوبی را در خود داشت، قلم خیلی فاخری نیز داشت و سبک نوشتنش را تحسین کردم، چون با آنچه که در این سال ها خوانده بودم خیلی تفاوت داشت.

تحسینش کردم و گفتم: رسیدن به موفقیت این چیزها را هم دارد؛ به خاطر مطالعه زیادی که روی انسان های موفق داشته ام می گویم، بیشتر افراد موفق در زمان خودشان آنچنان که باید درک نشده اند، نباید نا امید بشی و به این چیزها فکر کنی. اگه واقعا به مسیری که در پیش گرفتی باور داری باید ادامش بدی.

یاد چند تا از پیامک هایی که دوستان و برادرانم برایم فرستاده بودند افتادم و آنها را نیز برایش خواندم:

در میان مردم باش اما از مردم مباش/ امام علی(ع)

هیچ عیب ندارد دانا و فیلسوف باشید، ولی اگر هستید، طوری رفتار کنید تا کسانی که با شما حرف می زنند، تصور کنند مانند خودشان ساده اید/ آناتول فرانس

بیشتر کسانی موفق شده اند که کمتر تعریف شنیده اند/ امیل زولا

تاوان بزرگی تنهایی است/ حکیم اُرد بزرگ

و یاد این جمله پُر مفهموم از رهبر عزیز کشور افتادم و برایش آن را هم گفتم: “از عوام نباشید”.

لحظه خداحافظی رسید و اتوبوس به ایستگاهی رسید که مقصد او بود، با هم دست دادیم، خداحافظی کردیم و او پیاده شد. در آخرین لحظه برق امید را در چشمانش دیدم، انگار می رفت تا دنیا را فتح کند؛ با خودم فکر کردم چه استعدادهایی در کشور هستند که واقعا اگر درک شوند، حمایت شوند و تشویق شوند چه پیشرفت هایی را رقم می زنند. برایش دعا کردم این امید را همیشه در خودش حفظ کند.

۱۳۹۵/۷/۹

منبع:

مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا