من برای با تو بودن از خودم گذشته بودم

دلمو پای دو چشمِ مستِ تو گذاشته بودم

وقتی سهمم از دارِ دنیا فقط و فقط یه کوله باره

تو نذار این دلِ شادم مثلِ آسمون بباره

میونِ این همه آدم خودمو گُم کرده بودم

به هوای با تو بودن به دلِ طوفان زده بودم

تو بگفتی که بسازم کشتی عقل و عشق را و به دریا بزنم

تو بگفتی که همه پشت و پناه تو منم

مددی کُن من نه آن ناخدای ماهرم

تو معبود منی، تو آن خدایِ قادرم

۱۳۹۷/۲/۱۳

منبع:

مأموریت+/ شعرهای محمد کارگر مزرعه ملا