ذره تا عظمت
1398-02-28
طلوعِ خورشید
1398-02-28

روندِ رویشِ شعر از کجاست؟

مثل کسی که سرگردان است در دنیای خویش

پیچیده ام به دست و پای شعرِ خامِ خویش

این بار چه سروده شود؟ چیزی نمی دانم

اما کششی هست برای شعر گفتنِ خویش

روندِ رویشِ شعر از کجاست؟، چیزی نمی دانم

باید روزی آن را شرح دهم برای دلِ خویش

آنجا که کلمات به هم آراسته می شوند

فتوای دل است و فرمانبرداری عقلِ خویش

مجبور نمی کنم خود را که شعر بگویم

باید بجوشد این چشمه از درونِ خویش

باز می گویم: سرچشمه اش کجاست؟، نمی دانم

امید که پیدا کنم آن را و شرح دهم برای دلِ خویش

۱۳۹۷/۶/۲۲

پی نوشت: شعر را کلمات یاری می کنند، کلمات را دل، دل را عقل، عقل را علم، علم را خرد، خرد را خدا و اینجا سرچشمه ی جوشش و رُشد بشر است، نه تنها در شعر بلکه در هر چیز- ۱۳۹۷/۷/۲

منبع:

مأموریت+/ شعرهای محمد کارگر مزرعه ملا

کمپین"دست های مهربان" سایت مأموریت+.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *