اگر مُراد میسر شود که رسم به درگه دوست

خواهم خانه ای ساده روبروی قصری که حافظ در اوست

پیاله پیاله شراب آورند و ننوشم باز

مستیِ مُدامم باز به جُرعه جُرعه غزل های اوست

در آن وادیِ بی انتها همسایگان چه کسانی باشند؟

هر که در دل او را داشته است دوست

آنجا فهمِ غزل های عارفانه اش

پیشِ چشمِ ما روشن شود همچو روز

گویی در این شعر هم صدا می زند مرا

ای اهلِ راز خموش، ای اهلِ راز خموش

۱۳۹۸/۷/۲۸

پی نوشت:

^{سَر و سِرّی‌ است مرا با صنم باده‌فروش؛ گفت و گویی‌‌ست که نایش برسد بر دل گوش}

^{پیرِ صاحبدلِ ما گفت: از این رمز، خموش؛ هر دو عالم نکشد بار امانت بر دوش}

^{دستِ تقدیر به میخواره نوایی‌ بدهد/ امام خمینی(ره)}

منبع:

مأموریت+/ شعرهای محمد کارگر مزرعه ملا

شما اینجا هستید: مأموریت+/ محمد کارگر مزرعه ملا/ دفتر شعر