به ایستگاه پایانی آخرین جمعه ی سال رسیدیم و به روزهای آخر سال نزدیک می شویم

این هم از امسال که به احتمال زیاد یکی از عجیب‌ترین سال های زندگی همه ی ما بود

بعضی وقت ها که فکر می کنم پیش خودم می گویم چقدر زندگی مثل بازی آتاری است که دوران بچگی بازی می کردیم، هر چه به مرحله های بالاتری از هر بازی می رفتیم آن بازی هم به نوعی دشوارتر می شد و هیجان بیشتری را دربرداشت و ما هم باید عملکرد بهتری می داشتیم تا بتوانیم از پسش بربیاییم و برنده شویم و به مرحله های بعد برویم

مسیر زندگی همه ی ما هم اینگونه است، اگر در حرکت باشیم، اگر ایستاده باشیم، تماشاچی باشیم و یا یک زندگی روتین یا تکراری داشته باشیم, منظره ها و چیزهای جدید را تجربه نمی کنیم و رشد و پیشرفت عمیق و بزرگی هم نخواهیم داشت که برای خودمان و دیگران مفید باشد

امسال به همراه هم متوجه شدیم مسیر زندگی جاده ای صاف و یکنواخت نیست که گازش را بگیریم و برویم، دشواری‌هایش را بیش از هر زمان دیگری دیدیم چون خداوند گفته است همه ی ما را در مسیرمان امتحان می کند، هر کس به نوعی و ما آمده ایم تا جدا از پیشرفت ها که نتیجه ی عمل به آموخته‌ها و تجربه‌هاست و استفاده ی درست از نعمت های مختلف, در این امتحان ها ساخته شویم و رشد کنیم و به تعالی برسیم

در مسیر زندگی که پیش رو داریم این دست‌فرمان ماست که باعث می شود خود را تا جای ممکن صحیح و سالم به مقصدمان برسانیم و از طرفی از منظره های مسیر خود نیز غافل نشویم و از آنها نهایت استفاده را ببریم

درست است، آدم وقتی سوار چرخ و فلک می شود ناچار به چرخیدن است و همه ی ما سوار بر چرخ و فلک روزگار و خودروی زندگی, در مسیر منحصر به فرد خودمان هستیم که در حرکت است، ایستادن ندارد, اما برگ برنده ای که دستمان است این است که فرمانش دست خود ماست که به کدام سمت برویم، چپ یا راست, یا نه, راه میانه!, تا از آن نهایت استفاده را ببریم

و در مسیر زندگی و سرنوشت, هم روزهای آرام و دلنشین وجود دارد و هم روزهای شلوغ و دشوار

اگر دست‌فرمان خوبی داشته باشیم می توانیم تا جای ممکن به درستی به جلو برویم و از زندگی خود نهایت استفاده را ببریم و در مسیری که آن را طی می کنیم آموخته ها و تجربه های گذشته‌ی‌مان نیز در ساعت ها و روزهای دشوارش به کمکمان می آیند تا عملکرد بهتری از قبل داشته باشیم

در مسیر زندگیِ مورد علاقه‌ی‌مان, در حرکت بودن موضوع مهمی است و حرکت از یک تعهد می آید و بدون تعهد نمی توان در انجام کاری پیشرفت داشت و فقط گذران عمر است. امسال در کنار هم کلی چیز از خیلی ها یاد گرفتیم و اگر من هم این تعهد هفتگی نبود شاید نمی توانستم این‌همه چیزهای مختلف یاد بگیریم و آنها را در این بخش قرار دهم تا دیگران هم یاد بگیرند و در آینده افرادی که وارد اینجا می شوند آنها را بیاموزند. بنابراین تعهد داشتن در زندگی واقعا موضوع بسیار مهمی است؛ ما وقتی در مورد یک کار تعهد داریم آن را جدی می گیریم و انجامش می دهیم و اگر تعهدی نباشد کاری انجام نمی دهیم؛ این تعهد هفتگی به نوشتن مقاله به این سبک واقعا برایم چالش‌برانگیز و زمان بر بود اما چیزهای زیادی را آموختم که برای زندگی بسیار مفید می باشند, امیدوارم برای شما عزیزان هم همینطور بوده باشد

بهترین چیزی که همه ی ما می توانیم به هم هدیه دهیم و از دستمان برمی آید, حال خوب است که بتوانیم به نوعی در حال خوب هم تأثیر داشته باشیم، حال هر کس به نوعی؛ مثلا اگر در فضای مجازی مخاطب داریم, چه در پیج شبکه های اجتماعی و چه هر جور دیگری, سعی کنیم محتوای مفید، امیدوارکننده، الهام‌بخش در اختیارشان قرار دهیم تا امیدوار شوند و گره ای در ذهن و یا کار و زندگی‌شان باز شود؛ یک نمونه ی مهم که خوب است به آن توجه ویژه داشته باشیم این است که خبرهای بد و اشتباه را پخش نکنیم چون به اندازه ی کافی خیلی ها این کار را انجام می دهند؛ در زمانه ای که در آن زندگی می کنیم معنای خیلی چیزها بازتر شده, آن زمان شیمیایی را در حلبچه می زدند و این زمان با رسانه ها در ذهن ها و در فضای مجازی؛ گاهی خلاف جهت رودخانه شنا کردن بد نیست, هم برای خودمان خوب است و هم برای دیگران, چون خیلی ها به هم نگاه می کنند، بازیچه ی دست این و آن می شوند و در مسیر یک رودخانه می روند و آخرش هم به یک آبشار می رسند

ما در زندگی دقیقا نمی دانیم بر روی چه افرادی تأثیرگذار هستیم اما در نهایت تأثیرگذاریم- مثبت یا منفی، همه ی ما, و این تأثیرات در زمان حال و آینده خواهد بود و چقدر خوب خواهد بود اگر این تأثیرات مثبت باشند و در آخر همه ی ما سه تا چیز با ارزش از خودمان به یادگار می گذاریم, یکی ۱- تأثیرات مثبتی که در ابعاد مختلف زندگی‌مان^{*شخصی، خانوادگی، کاری و اجتماعی*} داشته ایم، دیگری ۲- میراث ارزشمندمان که برای دیگران مفید خواهد بود و آن را به‌جا می گذاریم و آخری ۳- خوبی‌های‌مان که در یاد دیگران باقی می ماند، دیگر هیچ چیز با ارزشی از ما باقی نمی ماند؛ همه ی ما هم مسافریم و باید یک روز این سیاره را ترک کنیم و برویم حاضر شویم برای نمره گرفتن از این جلسه ی امتحانی

به همین خاطر در مسیر زندگی‌مان یا باید باعث بهبود و رشد شویم, یا کسی و یا چیزی باعث بهبود و رشد ما شود، جز این دو حالت فایده ای ندارد و این بهبود و رشد می تواند باعث حرکت ما در زندگی‌مان شود و یا باعث حرکت دیگران در زندگی‌شان شویم

همه ی افرادی که در هر مقاله مطلبی از آنها گفته شد به ما کمک می کنند تا رشد کنیم و مسیر زندگی خود را با تمام بالا و پایین ها و پیچ و خم هایش ادامه دهیم، سخنان آنها مثل طابلوهای میان جاده های دنیای واقعی هستند که ما را راهنمایی می کنند تا در مسیر خود که گاهی برخی جاهایش برایمان تازگی دارد و یا شرایط جوی مسیر بد می شود متوقف نشویم و تا جای ممکن به درستی به جلو برویم، به خواسته‌های‌مان^{*اهداف، رویاها و آرزوها*} برسیم، چیزهای جدید را تجربه کنیم و به نتایج ارزشمند بیشتری برسیم؛ به قول نظامی گنجوی: “کوش تا خلق را به کار آئی؛ تا به خلقت جهان بیارائی”

ازت ممنونم که هر هفته وقت گذاشتی و به اینجا آمدی و به اینجا سر زدی و مقالات را خواندی و از آنها استفاده کردی، با اینکار لطف بزرگی در حق خودت و کسانی که در زندگی دوستشان داری انجام دادی چون همه ی ما هر چه بیشتر بیاموزیم و از این آموخته ها بیشتر در زندگی استفاده کنیم, هم در زندگی خودمان و هم در زندگی دیگران مخصوصا کسانی که دوستشان داریم مفیدتر خواهیم بود و آموزش موضوعات کاربردی نقش مهمی در ابعاد مختلف زندگی همه ی ما دارد و تکرار این موضوع به خاطر اهمیت زیاد آن است

تنش‌هایی که در زندگی هایی خانوادگی وجود دارند، انتخاب ها و تصمیم های اشتباه، بی‌تفاوتی نسبت به موضوعات مهم و ارزشمند، شلوغ نمودن بی‌مورد زندگی و نداشتن آرامش و سرور و شادی در آن، بیماری هایی که به خاطر رعایت نکردن یک سری موضوعات ایجاد شده اند و می شوند، خطاکاری‌هایی که به خاطر ندانستن ها و ناآگاهایی ها اتفاق افتاده اند و می افتند، محرومیت های مختلف، پیشرفت نداشتن در شغل، ورشکستگی ها و بدهکاری ها، دنبال دنیا دویدن های بی‌مورد و خیلی مسائل و مشکلات ریز و درشت دیگر که سرمنشأ بیشتر آنها آموزش ندیدن و عمل نکردن به آنهاست

به همین خاطر جنس آگاهی از روشنایی است, اندیشه و مسیر پیش‌ِروی ما را روشن می کند تا چیزهایی که نمی توانیم ببینیم را ببینیم و تصمیمات درستی در مراحل مختلف زندگی خود بگیریم و تا جای ممکن به خوبی زندگی خود را بگذرانیم و آن را بسازیم

مأموریت+ هم متعلق به همه است، متعلق به همه ی اقشار جامعه، متعلق به آن فردی که در دورافتاده‌ترین روستاها زندگی می کند تا کسی که در آن سمت دنیاست، متعلق به افراد شاغل زحمتکش در هر نوع شغلی در اجتماع تا دارنده ی یک کسب و کار و یا پرسنل و مدیر یک کار هنری و یا یک سازمان خصوصی یا دولتی که می خواهد بداند در این دنیا چه خبر است و چطور می توان از مسیر صحیح, زندگی خوبی داشت، برای کسی که می خواهد از مسائل و مشکلات مختلف روز عبور کند، تصمیمات درستی بگیرد، در زندگی و کار خود پیشرفت کند و برای خود و دیگران مفید باشد و زندگی کاملی را تجربه نماید، برای تمام کسانی که در هر کجا متوجه شده اند آموزش موضوعات کاربردی چه نقش مهم، سازنده و سرنوشت‌سازی در زندگی ما دارند

چون اگر ندانیم برای چی زندگی می کنیم و چطور زندگی کنیم هیچ موقع نمی توانیم به خوبی زندگی کنیم، فقط می‌افتیم دنبال یک سری مسیرها و کارهای بی‌فایده که خیلی های دیگر هم دنبال آنها افتاده اند و تهش اگر خیلی خوش‌شانس بوده باشند در دقیقه ی نود متوجه شده اند که مسیر و کارشان اشتباه بوده است و در آخر پس از عمری برگشته اند به مسیر درست. ما باید هنر زندگی را یاد بگیریم، اول متوجه شویم چرا زندگی می کنیم و چطور باید به خوبی زندگی کنیم، به چه چیزهایی باید توجه داشته باشیم، خواسته‌های‌مان متعالی و ارزشمند باشند، در مسیری که در حال عبور از آن هستیم چه افراد و چه چیزهایی را با خودمان همراه داشته باشیم و خیلی موضوعاتی که تا الان در کنار هم در این چند سال آموختیم که اینها خیلی موضوعات مهمی است. شاید اگر همه ی ما وقتی در هر کجای دنیا زمانی که از مدرسه می خواستیم ترک‌تحصیل کنیم و یا فارغ‌التحصیل شویم حداقل دو ماه برای‌مان وقت می گذاشتند و می گفتند: “فرزندم، تو از این به بعد وارد جامعه و بطن زندگی می شوی و جامعه و بطن زندگی با آنچه تاکنون آموخته ای متفاوت است؛ این آموزش ها را هم ببین و بعد وارد جریان زندگی و جامعه شو” تا اینکه ولمان کنند به امان خدا و این چیزهایی که اینجا آموخته ایم را به ما یاد ندهند و بعد از عمری آنها را بر اساس آزمون و خطا و یا در اینجا یاد بگیریم, تصمیمات و انتخاب های درست بیشتری می داشتیم. همانطور که پروین اعتصامی گفته است: “ترا توش هنر می باید اندوخت؛ حدیث زندگی می باید آموخت”

به هر حال زندگی‌ست و تا بوده همین بوده و قرار نیست همه‌چیزش برای ما حاضر و آماده باشد و خودمان باید آموزه های مفید را بیاموزیم و زندگی‌مان را بر اساس عمل به آنها بسازیم

در این سال ها هر کس به هر نوعی حمایت و همراهی کرد و دلگرمی داد واقعا بی‌اندازه ممنونم، در روزهای دشوار, دلگرمی و قوت قلب بودید، خدا هر چی دلتان می خواهد و خیرتان در آن است را هر چه زودتر برایتان برساند، چون بعضی چیزهایی که ما در زندگی می خواهیم خیری در آن نیست و بعد که به آنها می رسیم متوجه می شویم؛ این نشان می دهد حتی دعا و چیزی را از خداوند خواستن هم مثل هر کار دیگری نیاز به آموزش دارد. از کسانی هم که به نوعی اذیتم کردند نمی دانم بهشان چی بگم، از کسانی هم که نقد منصفانه داشتند واقعا سپاسگزارم که باعث شدند در برخی جاها اشتباهاتم را اصلاح کنم، از کسانی هم که آرام بودند, آموختند, اندیشیدند و به کار گرفتند و همراه بودند, درکشان می کنم و می گذارم پای اخلاق خودم که خودم هم در بیشتر جاها اینگونه ام؛ مفید بوده باشد برایتان کافیست

بزرگان هم، اگر اشتباهی داشتم پای کم‌سوادی و جوانی‌ام بگذارید، سعی کردم تا محتوای مفید و تا جای ممکن به‌روزی برای همه باشد که به درد زندگی امروزی همه ی ما مردم در هر کجای دنیا، در هر طبقه از اجتماع، با هر سطح از سواد و سلیقه ای در شرایط مختلف، مخصوصا در شرایط سخت و دشوار زندگی بخورد و همه بتوانیم از آنها استفاده کنیم؛ به مرور زمان سعی شد هر محتوا تا جای ممکن کاربردی و جدید و نو باشد، گرد و غبار از روی سخنان ارزشمند برداشته شود و به درد مسائل و مشکلات امروزی همه ی ما مردم بخورد و باعث رشد و پیشرفت همه ی اقشار مختلف شود

آنچه امروزه نیاز است گرفتن تصمیمات درست بیشتر، کاهش قیمت ها و توجه بیش از پیش به قشر ضعیف جامعه است تا بهار و سال جدید به دل همه بنشیند

امیدوارم سال آینده سال خوبی برای همگی باشد، راهیان نور در مسیر منحصر به فرد زندگی‌مان باشیم، به یاری خدا و مسئولیت‌پذیری و یک تعهد درونی قوی, مسائل و مشکلات همه مخصوصا قشر ضعیف جامعه حل شوند و به خوبی و خوشی در کنار هم زندگی خوبی را بگذرانیم.

۱۴۰۱/۱۲/۲۶

منبع:

مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا