چگونه وقتی از اعضای خانواده و عزیزانمان دور هستیم نگران آنها نباشیم؟

همنشین، تو را در عالم خویشتن کشد
1399-07-18
تو با خوب بودن و خوبی ها می توانی به موفقیت برسی
1399-07-18

چگونه وقتی از اعضای خانواده و عزیزانمان دور هستیم نگران آنها نباشیم؟

“ترس از دست دادن” را که در گوگل سرچ کنی تقریبا ۲۲ میلیون و ۸۰۰ هزار نتیجه را پیش‌بینی می کند که نشان دهنده ی این است که دغدغه ی بسیاری همین یک مورد است:

و همچنین در پایین صفحه نتایج گوگل موارد زیر بیشتر از همه در این مورد جستجو شده اند:

بنابراین راه حل ها برای ترس از دست دادن نیز بسیار است، اما آنچه خودم سال ها از آن استفاده کرده ام و نتیجه گرفته ام را در مطلب زیر برایت آورده ام

هرگاه از دوری عزیزانت دلتنگ شدی و از جانب حوادثی نگران آنها شدی با خودت اینگونه تصور کن:

“مانند مادر حضرت موسی(ع) فرزند خود و یا هر عزیزی که او را بسیار دوست داری را به نیل بسپار و غم مدار، خداوند دوباره او را صحیح و سالم به تو باز می گرداند”

هر کدام از داستان های قرآن کریم حکمتی دارند که باید آن را متوجه شد

هر یک از ما یا مادریم، یا پدر، یا فرزند و دوستانی داریم که دلشوره ی اعضای خانواده خود و عزیزانمان را در این حوادث روزگار داریم و چشم پوشی از این حوادث ممکن نیست چونکه به هر حال در هر کجا در حال اتفاق افتادن هستند. باید ایمان داشته باشیم، ایمانی راستین از جنسِ ایمانِ مادرِ حضرتِ موسی(ع) که فرزند خود را به نیل سپرد و در نهایت با آن همه خطر موسی دوباره صحیح و سالم به او تحویل داده شد

“فرزند” اعضای خانواده مان هستند، عزیزانمان هستند و “نیل” روزگار است که معلوم نیست چیزهای همراه با خود را به کجا می برد و آنها را صحیح و سالم به ما بازمی گرداند یا نه و در این میان ایمان و توکل به خداوند بزرگ چاره ساز است و معجزه ها می کند تا آنها را صحیح و سالم به ما بازگرداند

خدا را فراموش نکنیم شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد

بارها این موضوع را تجربه کرده ام و نتایج مثبت آن را دیده ام

تو نیز می توانی تا برای همیشه از بابت این موضوع خیال خودت را راحت نمایی و یکی از مهم ترین دغدغه ها و دلشوره های زندگی خود را برطرف کنی، مطمئن باش.

مادر موسی چو موسی را به نیل؛ در فکند از گفته ی رب جلیل

خود ز ساحل کرد با حسرت نگاه؛ گفت کای فرزند خرد بی‌گناه

گر فراموشت کند لطف خدای؛ چون رهی زین کشتی بی ناخدای

گر نیارد ایزد پاکت بیاد؛ آب خاکت را دهد ناگه به باد

وحی آمد کاین چه فکر باطل است؛ رهرو ما اینک اندر منزل است

پرده ی شک را برانداز از میان؛ تا ببینی سود کردی یا زیان

ما گرفتیم آنچه را انداختی؛ دست حق را دیدی و نشناختی

در تو تنها عشق و مهر مادری است؛ شیوه ی ما عدل و بنده پروری است

نیست بازی کار حق خود را مباز؛ آنچه بردیم از تو باز آریم باز

سطح آب از گاهوارش خوشتر است؛ دایه‌اش سیلاب و موجش مادر است

رودها از خود نه طغیان می کنند؛ آنچه می گوئیم ما آن می کنند

ما به دریا حکم طوفان می دهیم؛ ما به سیل و موج فرمان می‌دهیم

نسبت نسیان به ذات حق مده؛ بار کفر است این بدوش خود منه

به که برگردی به ما بسپاریش؛ کی تو از ما دوست‌تر می داریش

نقش هستی نقشی از ایوان ماست؛ خاک و باد و آب سرگردان ماست

و…./ پروین اعتصامی

۱۳۹۹/۷/۱۸

منبع:

مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا

کمپین"دست های مهربان" سایت مأموریت+.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *