اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت

باقی همه بی‌حاصلی و بی‌خبری بود/ حافظ

همه ما دوستانی داریم، دوستانی که برخی روزها و یا ساعت ها را با هم می گذرانیم، جویای حال و کار یکدیگر می شویم و به هم ارادت خاصی داریم و دوستان ما بسته به ارتباطی که با آنها داریم درجه بندی می شوند:

۱- دوستانی که خیلی به هم نزدیک هستیم و در جریان زیر و بم زندگی یکدیگر می باشیم، با هم راحت هستیم، دغدغه های فکریمان را با هم در میان می گذاریم و در کنار هم بودن و صحبت با هم به آرامش می رسیم

۲- دوستانی که در حد یک سلام و علیک و کمی احوال پرسی با هم در ارتباط هستیم و گاهی پیامی از طریق رسانه های اجتماعی به هم می فرستیم تا نشان دهیم به یاد یکدیگر می باشیم

اما یک چیزی که مسلم است این است که فاصله ها در عُمق دوستی هر یک از ما با دوستانمان تأثیر چندانی ندارد، ممکن است برخی دوستانمان را هر روز ببینیم اما زیاد با آنها گرم نگیریم و صمیمی نباشیم، اما برعکس ممکن است برخی از دوستانمان را هر چند وقت یک بار ببینیم اما با آنها خیلی صمیمی و خودمانی باشیم

اما دوست خوب چه کسی است؟

دوست خوب دوست واقعی است نه دوستی که به خاطر برخی منافع شخصی خودش، با ما ارتباط برقرار می کند

دوست خوب کسی است که بی چشمداشت با خودِ واقعیِ ما در ارتباط است نه با چیزهایی که داریم و یا می خواهیم در آینده به دست بیاوریم و یا فردی که در آینده خواهیم بود

دوست خوب فردی است که ما با دیدن، صحبت کردن و با یاد او آرام می شویم، همچنین وقتی می بینیم با ما تماس گرفته است و یا به دیدارمان آمده گل از گلمان می شکُفد

دوست خوب پیگیر موفقیت ها و رشد ما است و دلش می خواهد ما را در قله ها ببیند

دوست خوب انگیزه بخش است، ما را درک می کند و ما را تشویق می کند تا به خواسته هایمان برسیم

دوست خوب قابل اعتماد است و راز نگه دار می باشد

دوست خوب خوش قول است، به وعده هایی که می دهد عمل می کند

دوست خوب فردی است که وقتی به موفقیت هایی رسید رفتارش با ما تغییر نمی کند

دوست خوب ویژگی های خوبمان را به ما می گوید تا قدر آنها را بدانیم و به درستی از آنها در زندگی استفاده کنیم و همچین نقاط ضعفمان را هم به ما می گوید تا آنها را برطرف نماییم

دوست خوب در سختی ها یاور ماست و می توانیم روی او حساب کنیم

البته لازمه ی دوست خوب داشتن دوست خوب بودن هم می باشد یعنی هر یک از ما باید با دوستانی که روی ما حساب ویژه ای کرده اند و ما را به عنوان دوست صمیمی خود انتخاب نموده اند دوست خوبی باشیم تا این رابطه مستحکم باقی بماند

اما دوستانِ هر یک از ما ممکن است ضعف هایی هم داشته باشند، ضعف هایی که ما متوجه آنها نیستیم و یا متوجه هستیم اما از آنها چشم پوشی می کنیم و به روی خودمان نمی آوریم، از آن طرف ممکن است هر یک از ما نیز ضعف هایی داشته باشیم و دوستان ما نیز متوجه ضعف های ما نباشند و یا متوجه باشند ولی آنها را به روی خودشان نیاورند و از آنها چشم پوشی کنند. این ضعف ها چون به باورها و عقایدِ عمیقِ ذهنی دوستان ما و یا هر یک از ما متصل هستند و یک چیز شخصی در نظر گرفته می شوند صحبت کردن در مورد آنها با دوستانمان و یا صحبت دوستانمان با ما در خصوص آن ضعف ها بسیار سخت است و گاهی غیرممکن می باشد چون با بیان آن ضعف ها ممکن است دوستی هایمان برای همیشه به پایان برسند

در اینجور مواقع ما به دوستانی کامل نیاز داریم تا نه تنها ضعفی نداشته باشند بلکه ضعف های ما را هم به ما بگویند و به هر یک از ما کمک کنند آنها را برطرف نماییم. این دوستان کامل چه کسانی هستند؟، پیامبران و امامان معصوم. آنها انسان های کاملی بودند و می توانند دوستان بسیار خوبی برای هر یک از ما باشند که به حقیقت می توان به آنها تکیه کرد، یکی از آن بزرگان امام حسین(ع) است، چرا امام حسین؟

امام حسین(ع) به واسطه ی شخصیت عالی قدرش، به واسطه ی شهادت قهرمانانه اش مالک قلب ها و احساسات صدها میلیون انسان است. حسین سمبل احیای عدالت اسلام است. حسین سمبل مبارزه با ظلم در دنیای اسلام است، حسین حماسه ی شهادت است، حسین شعار عدالت اسلامی است، شعار عدالت است. تا شما نام حسین را زنده نگه می دارید، یعنی ما طرفدار عدالت اسلامی هستیم.  اینکه پرچم سیاه بالای خانه تان می زنید یعنی من وابسته به حسینم، کدام حسین؟ همان حسینی که در راه عدالت شهید شد، پس من وابسته به عدالت اسلامی ام. من وابسته به حسینم، کدام حسین؟ همان حسینی که در راه خدا هرچه داشت داد، آن حسینِ پاکباخته در راه خدا، پس من طرفدار پاکباختگی در راه خدا هستم. خود همین شعار است. اسم بچه تان را هم که حسین می گذارید اگر توجه داشته باشید می خواهید این شعار را زنده نگه دارید. همانا حسین بن علی یک محبت مرموز و پنهانی در دل هر مؤمنی دارد، چرا؟ خیلی واضح است، چون هر مؤمنی در دلش یک علاقه ای به اسلام دارد؛ چون به اسلام علاقه دارد حسین را که در راه جانبازی اسلام می بیند که جان و مال و فرزندان و همه چیزش را در راه اسلام فدا کرد از اسلام جدا نمی بیند و اسلام را از حسین جدا نمی بیند. به آن مقدار که خودش را وابسته به اسلام می بیند وابسته به حسین بن علی علیه السلام می بیند. نه تنها ابا عبداللّه، همه ی کسانی که در راه خدا و در رکاب اباعبداللّه علیه السلام شهید شدند همین طور هستند/ شهید مرتضی مطهری

همانطور که گفته شد ضعف هایی در هر یک از ما وجود دارند و گفته و دیده نمی شوند تا برطرف شوند، برخی حرف ها تلخ به نظر می رسند اما دوستان واقعی و کامل آن حرف ها را می گویند چون اگر نگویند آینده ی دوستدارانشان با مشکل جدی مواجه می شود، حرف هایی که درست هستند، در خصوص ضعف های ما هستند و یا می توانند در آینده در خصوص ضعف های ما باشند

برای مثال:

امام حسین(ع) در هنگام ورود به کربلا فرمود: مردم بنده دنیایند و دین بر زبانشان می چرخد، تا هنگامی به دنبال دین می روند که معیشت آنها برقرار باشد، اما هنگامی که در امتحان افتند، دین داران اندک خواهند بود.

زمانی بر مردم بیاید که شکم هاشان خدایان آنها شود و زنانشان قبله گاهشان و پولشان همان دینشان شود و کالاهای دنیوی را مایه شرف و اعتبار و ارزش خویش دانند. از ایمان جز نامی و از اسلام جز آثاری و از قرآن جز درس نماند. ساختمان های مسجدهایشان آباد باشد ولی دل هایشان از جهت هدایت خدا خراب شود/ رسول خدا(ص)

پنج چیز است که در هر کسى نباشد، خیر زیادى در او نیست: عقل، دین، ادب، حیا و خوش‏خویی/ امام حسین(ع)

شب عاشورا، امام حسین به یارانش فرمود: هر کسی از شما حق الناسی به گردن دارد برود. او به جهانیان فهماند که حتی کشته شدن در کربلا هم از بین برنده حق الناس نیست. در عجبم از کسانی که هزاران گناه می کنند و معتقدند یک قطره اشک بر حسین، ضامن بهشت آنهاست/ شهید مصطفی چمران

و…

بسیاری که در حوزه ی موفقیت و رشد فردی فعالیت می کنند از این نوع موضوعات چیزی نمی گویند، شاید کسر شأنشان می شود، نمی دانم، اما دلایل مختلف دیگری هم دارد اما از آنور بام افتادن هم منطقی نیست که موفقیت را فقط در این دنیا و رسیدن به خواسته های^{*اهداف، رویاها و آرزوها*} دنیوی دید. منطق پشت حرف هایم را می خواهی؟ به عزیزترین افرادی فکر کن که از دستشان داده ای، آنها طبق کارهایی که انجام داده اند و نیت هایی که داشته اند به خانه ی ابدی خود رفته اند و در آنجا ساکنند؛ فکر نکنم خود را به خواب زدن و دیگران را نیز به خواب خواندن کار منطقی و علمی باشد.

امام حسین(ع) می تواند یکی از آن دوستان کامل در زندگی هر یک از ما باشد که راهنمای راهمان باشد، لازمه ی دوستی و رفاقت با امام حسین(ع) در کنارِ شورِ حسینی داشتن شعورِ حسینی داشتن نیز هست، این دو وقتی در کنار هم قرار بگیرند^{*شور و شعور*} نشانه ی دوستی واقعی هر یک از ما با امام حسین(ع) می باشد؛ همین است که باعث می شود بسیاری پای پیاده هر سال با شور و شوق زیاد راهی کربلا شوند تا در این سفر معنوی خود را سیراب نمایند از آبِ حیاتی که روحشان تشنه ی آن است.

البته همه ی ما تشنه ی این آبِ حیات هستیم اما گاهی متوجه نیستیم و بازیِ دنیا ما را دور می کند از آنها که واقعا خیرخواهمان هستند، به واقع مرد هستند و در خیلی از لحظه های سخت زندگی به کمکمان می آیند، گاهی قول و قرارهایی که با آنها بسته ایم را فراموش می کنیم اما محبت آنها از دلمان دور نمی شود، دوباره به آغوش آنها باز می گردیم و آنها همیشه پذیرای ما هستند و امام حسین(ع) به واقع می تواند یک دوست واقعی و کامل در تمام مراحل زندگیِ هر یک از ما باشد.

دانلود آهنگ “رفاقت ما” با صدای “علی اکبر قلیچ”

موزیک ویدیو

متن آهنگ”رفاقت ما“
رفاقت ما با هم به روزای بچگیم برمی گرده
برا رفیقش همه کاری کرده
همون که مرده
مخاطب خاصه من
من از خودم بی وفاتر ندیدم
که دستمو از تو دستات کشیدم
دیگه بریدم
دلم گرفته که بازی دنیا تو رو ازم گرفته
قول و قرارامو ولی یادم نرفته
یه فکری کن واسه کسی که حرم نرفته
دلم گرفته

ترجمه بخش عربی و انگلیسی:

به عهدی که با تو بستم وفا نکردم
چه پیمان ها که شکستم
و براحتی ازشون گذشتم
زمانی که وعده هامون امانت داری نکردم
و به عشقی که به تو داشتم پایبند نبودم 
به تو قول هایی دادم از کودکی و از ابتدای زندگیم
ای اولین عشق و خاطره ام، ای محبوب دلم
دوستت دارم ای اربابم
تو همانی که قلب من هر روز و هر شب می خواهدت
تو به من آموختی عشقت دنیا را نجات می دهد
آن هنگام که تمام جهان تاریک است
حسین(ع) بهترین هدیه ایست که از جانب خداوند به من عطا شد
دوستت دارم ای اربابم

دلم گرفته
که بازی دنیا تو رو ازم گرفته
قول و قرارامو ولی یادم نرفته
یه فکری کن واسه کسی که حرم نرفته
دلم گرفته

موزیک مأموریت+♫

– – –

پی نوشت:

^{در خصوص سخن شهید مصطفی چمران که در بالا ذکر شد:}

^{بسیارى از مردم مى‎پندارند که پیغمبر اکرم(ص) و امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(سلام الله علیها) و ائمه اطهار خصوصا امام حسین(ع) متنفذهایى هستند که در دستگاه خدا اعمال نفوذ مى ‎کنند، اراده خدا را تغییر مى‎ دهند و قانون را[نعوذبالله] نقض مى ‎کنند. اگر کسى گمان کند که تحصیل رضا و خشنودى خداى متعال راهى دارد و تحصیل رضا و خشنودى فرضا امام حسین(ع) راهى دیگر دارد و هر یک از این دو جداگانه ممکن است سعادت انسان را تامین کنند دچار ضلالت بزرگى شده است، در این پندار غلط چنین گفته مى‎شود که خدا با چیزهایى راضى مى‎شود و امام حسین(ع) با چیزهاى دیگر، خدا با انجام دادن واجبات مانند نماز، روزه، حج، جهاد، راستى، درستى و … و با ترک گناهان راضى مى‎گردد ولى[نعوذبالله] امام حسین(ع) با این کارها کارى ندارد، رضاى او در این است که مثلا براى فرزند جوانش على اکبر گریه و یا لااقل تباکى کنیم، حساب امام حسین از حساب خدا جداست؛ به دنبال این تقسیم چنین نتیجه گرفته مى شود که تحصیل رضاى خدا دشوار است زیرا باید کارهاى زیادى را انجام داد تا او راضى گردد ولى تحصیل خشنودى امام حسین(ع) سهل است فقط گریه و سینه زدن و زمانى که خشنودى امام حسین(ع) حاصل گردد او در دستگاه خدا نفوذ دارد، شفاعت مى‎ کند و کارها را درست مى‎کند و گناهان هر چه باشد با یک فوت از بین مى رود. این چنین تصویرى از شفاعت نه تنها باطل و نادرست است بلکه شرک در ربوبیت است و به ساحت پاک امام حسین(ع) که بزرگترین افتخارش عبودیت خداست نیز اهانت است/ شهید مرتضی مطهری.}

۱۳۹۸/۷/۲۶

منبع:

مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا