ایکیگای شما چیست؟

%d8%a7%db%8c-%da%a9%db%8c-%da%af%d8%a7%db%8c-%d8%b4%d9%85%d8%a7-%da%86%db%8c%d8%b3%d8%aa%d8%9f

%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%af-%da%a9%d8%a7%d8%b1%d8%a7%d8%aa%d9%87%d8%8c%d9%85%d8%a7%d9%87%db%8c-%da%af%db%8c%d8%b1

در زبان اوکیناوایی واژه ای برای بازنشستگی وجود ندارد، به جای آن واژه ای است که کُل زندگی را در بر می گیرد، آن واژه این است”ایکیگای- 生き甲斐“؛ یعنی چیزی که صبح به خاطر آن از خواب بیدار می شوید. “ایکیگای” برای یک استاد کاراته ۱۰۲ ساله به معنای پیش بردن هنر رزمی اش است، اما برای یک مرد ماهی گیر ۱۰۰ ساله به معنای این است که همچنان ۳ بار در هفته برای خانواده اش برود ماهیگیری؛ نکته دقیقا اینجاست. موسسه ملی کهنسال پرسشنامه ای را در اختیار ما گذاشت تا به این ۱۰۰ ساله ها بدهیم؛ یکی از سوال هایی که به لحاظ فرهنگی بسیار زیرکانه طراحی شده بود این بود: “ایکیگای شما چیست؟”


%d8%a7%db%8c-%da%a9%db%8c-%da%af%d8%a7%db%8c%d8%8c-%d8%b7%d9%88%d9%84-%d8%b9%d9%85%d8%b1

آنها خوب می دانستند که دلیل از خواب بیدار شدنشان چیست. برای یک خانم ۱۰۲ ساله، “ایکیگای” نتیجش بود؛ این عکس دو دختر با اختلاف سنی ۱۰۱ سال است. من از او پرسیدم وقتی که نتیجت را بغل می کنی چه احساسی داری؟

او سرش را برگرداند و گفت: “احساس می کنم توی بهشت هستم”.

چه فکری بهتر از این، این فوق العاده است.

سردبیرم در “نشنال جئوگرافیک” از من خواست برایش منطقه آبی آمریکا را پیدا کنم. برای مدت کوتاهی به دشت های “مینه سوتا” نگاهی انداختیم که قسمت زیادی از ۱۰۰ ساله ها آنجا زندگی می کنند.

بنابراین سراغ اطلاعات رفتیم و فهمیدیم که پُر عمرترین آنها در میان معتقدین شاخه ای از مسیحیت بوده که اطراف “لومالیندا” زندگی می کنند.

آنها متدیست های محافظه کاری بودند که روز سبت را غروب روز جمعه تا طلوع یکشنبه حساب می کردن و به آن یک ۲۴ ساعت مقدس امن می گویند.

%d8%b3%d9%86-%d8%a7%d9%85%db%8c%d8%af-%d8%a8%d9%87-%d8%b2%d9%86%d8%af%da%af%db%8c-%d8%af%d8%b1-%d8%a2%d9%85%d8%b1%db%8c%da%a9%d8%a7

سن امید به زندگی در آمریکا برای زن ها ۸۰ سال است ولی برای زنی که در لومالیندای کالیفرنیا زندگی می کند ۸۹ سال است؛ و این تفاوت در میان مردها بارز تر است که ۱۱ سال بیشتر از همسالان آمریکایی خودشان زندگی می کنند. این مطالعه ظرف ۳۰ سال روی ۷۰ هزار نفر انجام شده و به نظر من می تواند به خوبی قضیه منطقه آبی آمریکا را شرح بدهد.

آنها یک اجتماع ناهمگن از سفید، سیاه، اسپانیایی و… هستند. چیزی که بین آنها مشترک است همان عادات کوچک زندگی است که بیشترشان به صورت جدی آنها دنبال می کنند. رژیم غذایی شان را مستقیم از کتاب مقدس برداشت می کنند؛ به اعتقاد آنها خداوند در پیدایش، فصل اول، آیه ۲۹ درباره حبوبات و دانه های گیاهی گفته و در بخش دیگری از گیاهان سبز، اما ظاهرا از گوشت قرمز چیزی نگفته است. آنها به این تعلیمات بسیار جدی و همینطور به موقع عمل می کنند. به قدری برایشان جدی است که مهم نیست چقدر مشغله دارند و با چه استرسی در محل کار مواجه هستند و بچه هایشان را کجا باید ببرند؛ در زمان مقرر همه کارها را کنار می گذارند و  با خدا عبادت می کنند. روابط اجتماعیشان و پیاده رویشان در طبیعت جزئی از عبادت است. مهم این است که اگر این کار گاه به گاه انجام بشود فایده ای ندارد بلکه باید در تمام عمر انجام بشود. اگر به مهمانی هایشان بروید خواهید دید که از نوشیدنی های الکلی و حتی از سیگار اثری نیست. در این مهمانی ها درباره پیاده روی های هفتگی با هم صحبت می کنند و دستور آشپزی ردوبدل می کنند و عبادت می کنند. آنها به شکل عمیق و سنجیده ای روی یکدیگر تأثیر می گذارند.


%d8%a7%d9%84%d8%b2-%d9%84%d9%88%d8%b1%d8%b2-%d9%88%d8%a7%d8%b1%d9%87%d8%a7%d9%85

نتیجه این اتحاد فرهنگی “الز لورز وارهام” است که ۱۰۷ سال عمر کرده است؛ ثروتمندی که وقتی یک پیمانکار به او گفت برای ساختن دیوار دور خانه اش مبلغ بالایی دست مزد می گیرد، جواب داد: “اگر بخواهم اینقدر پول بدهم که خودم انجامش می دم”. ۳ روز تمام با سیمان و آجر کار کرد و دیوار را بالا برد؛ او هنوز در این سن مزرعه دار موفقی است. صبح را با شنا شروع می کند، و اواخر هفته ها به اسکی روی آب می رود و سریع هم اسکی می کند، طوری که آب ها به هوا پرت می شوند.

نفر بعدی “مارک دتون” است. مارک ۱۰۴ سال دارد او صبح ها وزنه میزند و دوچرخه سواری می کند، و بعد سوار اتومبیل خودش می شود و اتوبان “سن بردانیو” را از هم می شکافد؛ آنجا با ۷ سازمان به شکل داوطلبانه همکاری دارد.

نکات مشترک این ۳ فرهنگ کدام است؟ چه کارهایی را همشون انجام می دهند؟   

ما این مشترکات را در ۹ چیز خلاصه کردیم؛ در واقع به ۲ منطقه آبی دیگر هم رفتیم و این مشترکات در آن ۲ منطقه هم دیده می شد:

اولین چیز این است که هیچ کدامشان ورزش نمی کنند، دست کم این چیزی که ما به آن ورزش می گوییم را ندارند؛ در عوض طوری زندگی می کنند که هر روز فعالیت منظم فیزیکی داشته باشند. خانم های ۱۰۰ ساله اوکیناوایی خیلی راحت و معمولی بشین و پاشو کار می کنند و روزی ۳۰ تا ۴۰ مرتبه روی زمین می نشینند و بلند می شوند. اهالی ساردینیا در خانه های روی هم زندگی می کنند، از پله ها بالا و پایین می روند و هر بار رفتن به انبار یا دیدار دوستان یا رفتن به کلیسا مستلزم کُلی پیاده روی است. هیچ تحصیلاتی ندارند؛ وقتی می خواهند کیک را هم بزنند با دست این کار را می کنند، این فعالیت فیزیکی باعث کالری سوزاندن شان می شود، درست مثل راه رفتن روی تردمیل. موقعی که فعالیت های فیزیکی ارادی انجام می دهند انگار از آن لذت می برند. دوست دارند راه بروند؛ تنها روش اثبات شده ای که برای جلوگیری از زوال شناختی وجود داره همین است.

همه آنها می دانند زندگیشان را چطور در مسیر صحیح هدایت کنند. آدم ها در هر یک از این فرهنگ ها وقت زیادی را برای آرامش صرف می کنند. اهالی ساردینیا، لوما لیندا، اوکیناوا برای اجدادشان دعا می کنند. به هنگام عجله و استرس چیزی به اسم پاسخ التهابی در بدن ایجاد می شود که ریشه کلیِ بیماری هاست، از آلزایمر گرفته تا بیماری های قلبی و عروقی؛ وقتی در روز ۱۵ دقیقه آرام باشید آن حالت التهابی را به سمت ضد التهابی پیش می برید.

آنها برای درک هدفشان در زندگی واژه های خاصی دارند؛ مثلا: اهالی اوکیناوا، “ایکیگای” دارند. می دانید که در کل عمر بشر ۲ سال است که از پُر مخاطره ترین سال های عمر محسوب می شود، یکی سالی که به دنیا می آیم و یکی سالی که بازنشسته می شویم؛ این مردم مفهموم هدف خودشان را خوب می دانند و آن را در زندگی به کار می برند.

هیچ رژیمی را به مدت طولانی رعایت نمی کنند، آنها هر روز نوشیدنی و مایعات مخصوص می نوشند؛ قبولاندن این مسئله به مردم آمریکا سخت نیست. آنها تمایل به گیاه خواری دارند البته نه به این معنی که گوشت قرمز مصرف نکنند، ولی حبوبات و آجیل زیاد می خورند. تدابیری هم برای جلوگیری از پُرخوری دارند؛ آنها می دانند که چه کار کنند که به موقع از سر میز بلند شوند.

اصل و اساس همه این ها نوع رابطه با خانواده است؛ خانواده برایشان درجه اول است، مراقبت از بچه ها و والدین پیرشان برایشان خیلی مهم است.

همه دوست دارند متعلق به یک جامعه مذهب محور باشند، اگر این کار را بکنید ۴ تا ۱۴ سال به عمرتان اضافه می شود.

مهم ترین نکته این است که به ایل و تبار درستی تعلق دارند یا در ایل و تبار درستی به دنیا آمدن و یا اطرافشان را با آدم های درستی پُر کردند. مطالعات نشان می دهد اگر ۳ نفر از نزدیکترین دوستانتان چاق باشند احتمال اینکه دچار اضافه وزن شوید خیلی زیاد است؛ پس اگر با افرادی معاشرت می کنید که رژیم نا سالم دارند این مسئله در طول زمان بر روی شما هم تأثیر خواهد گذاشت. اگر تفریح دوست شما فعالیت فیزیکی، بولینگ، یا هاکی، دوچرخه سواری یا باغبانی باشد این روی شما هم تأثیر مثبت می گذارد؛ اگر دوستتان اهل نوشیدنی های الکلی نباشد درست غذا بخورد و متأهل باشد، قابل اعتماد و مطمئن است و بر زندگی شما تأثیر می گذارد.

هیچ رژیمی در طول تاریخ جهان جز بر ۲% از جمعیت دنیا نتوانسته تأثیر بگذارد. تمرینات ورزشی معمولا از بهار شروع می شوند و در پاییز تمام می شوند. وقتی صحبت از طول عمر می شود هیچ راه حل ثابت کوتاه مدتی نیست که با استفاده از قرص به دست بیاید، اما وقتی به آن فکر می کنید می بینید که دوستانتان ماجراجویانی هستند و بنابراین شاید مهم ترین چیزی که بتوانید انجام بدهید این باشد که سال های بیشتری به عمرتان اضافه کنید و از آن استفاده کنید.

ازتون ممنونم.

منبع:

دن بیوتنر- سخنرانی‌ تد- شبکه مستند.

گردآوری، تکمیل و تنظیم:

مأموریت+.

مطالب مرتبط:

تعریف ایکیگای در ویکی‌پدیا.