بسیاری از ما به وجود خداوند باور داریم و می دانیم وجود هستی از اوست و این هستی برای انسان آفریده شده و انسان برای خداوند تا او را بشناسد و او را به روش های مختلف عبادت کند تا به سعادت و کمال برسد و پس از چندی زندگی در این دنیا مابقی را در جای دیگر سپری کند که بسیار بهتر از اینجاست و این بستگی به نوع عبادت ما دارد تا جایگاه خود را در آن دنیا مشخص کنیم چرا که “دنیا مزرعه آخرت است/ رسول خدا(ص)”

عبادت و مخصوصا انجام اعمال واجب یکی از کارهای مهم است که باید آن را در طول زندگی خود انجام دهیم اگر چک و چانه نزنیم و نگوییم که “نه، نه، نه، فقط دل پاک و انسانیت و انجام کارهای خوب کافیه”؛ عه، نمیشه که، ما باید عبادت کنیم خدا رو تا به خواسته‌هامون و به کمال برسیم و راه دیگه ای وجود نداره. میریم جهنما! گفته باشم؛ جلوی ضرر را هم هر وقت و از هر کجا بگیریم منفعته

هفته ی پیش با هم رفتیم خرابات و پیش پیر مغان, این هفته با حافظ و برخی دیگر می خواهیم برویم به شرابخانه, نگران نباش

خُمارِ صد شبه دارم شرابخانه کجاست؟

در عرفان شرابخانه جایی است که در آن با نوشیدن می ربانی حال درونی‌مان خوب می شود و از تعلقات دنیا فارغ می شویم و به ذوق و وجد و حال بسیار خوبی می رسیم و برای رسیدن به این موارد باید اول از همه با سختی و به نوعی با تلخی یک کار مهم کنار بیاییم و به عبادت بپردازیم تا مرحله به مرحله پیش برویم, چون همه ی بزرگان همین کار را انجام داده اند

عشقت رِسَد به فریاد ار خود به سانِ حافظ؛ قرآن ز بَر بخوانی در چاردَه روایت

عبادت انجام اعمالی است که به ما کمک می کند تا به سمت انجام کارهای خوب و خداپسند ترغیب شویم و بخشی از آن انجام اعمال واجب است که خداوند آنها را برای‌مان مشخص کرده است مانند نماز و روزه و موارد دیگر و در همه ی ادیان الهی اعمال واجبی وجود دارد و در اسلام که آخرین و به‌روزترین دین الهی‌ست هم همه چیز شفاف و روشن بیان شده است

چرا لازم است اعمال واجب را انجام دهیم و خداوند را به این شکل عبادت کنیم؟ تا نشان دهیم ایمان ما حقیقی است و در ساعت هایی در طول شبانه‌روز حتما به یاد خداوند هستیم و به یادش باشیم و او را فراموش نکنیم و عبادت به این شکل یکی از لحظه های ناب زندگی‌ست؛ از طرفی عبادت در فراز و فرودهای مختلف زندگی و دنیا به ما کمک می کند تا آنها را به خوبی پشت سر بگذاریم

بشتابید به سوی عبادت‌ها و سبقت بگیرید به انجام اعمال صالح؛ پس اگر کوتاهی از سوی شما صورت گیرد بپرهیزید از این‌که در انجام واجبات کوتاهی کنید/ امام علی(ع)

خداوند می‌فرماید هیچ بنده‌ای نمی‌تواند محبت مرا به خود جلب کند مگر اینکه واجبات مرا دوست داشته باشد و به آن عمل کند/ امام صادق(ع)

تلخی برخی چیزها بیداری و رهایی می بخشد؛ جملات بالا حقایقی هستند که به نوعی تلخ می باشند اما باید آنها را بپذیریم تا از فواید ارزشمند عبادت و انجام اعمال واجب بهره‌مند شویم

شرابِ تلخ می‌خواهم که مردافکن بُوَد زورش؛ که تا یک دَم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

برای اینکه برای انجام اعمال واجب شور و شوق داشته باشیم اول باید از شراب محبت خداوند بنوشیم و عاشق او شویم تا با علاقه بخواهیم آنها را انجام دهیم چون عشق واقعی باعث تبعیت از معشوق می شود و نشان از پذیرش و همراهی با آن است

یارب ز شرابِ عشق سرمستم کن؛ وز عشقِ خودت نیست کن و هستم کن

از هر چه به جز عشق, تهی دستم کن؛ یکباره به بندِ عشق پا بستم کن/ خواجه عبدالله انصاری

امام خمینی(ره)- بنیان‌گذار جمهوری اسلامی نیز گفته‌اند:

“غلامِ همتِ جامِ شرابِ ساقى باش؛ که هر چه هست از آن روى با صفا دارم”

من هم نماز می خوانم و هم می خوابم، هم روزه می گیرم و هم غذا می خورم، هم می خندم و هم گریه می کنم؛ پس کسی که از راه و روش من روی گرداند از من نیست/ رسول خدا(ص)

کسی قدر چیزی را می داند که آگاهی درستی نسبت به آن داشته باشد و ارزش آن را به خوبی بداند؛ وقتی متوجه شویم خداوند چه داشته های با ارزشی را در زندگی به ما داده است، چه نعمت هایی را برای‌مان در هستی آفریده است, آن زمان بهتر می توانیم مهر او را در دل خود جا دهیم، سپاس‌گذار و قدردان نعمت‌هایش باشیم و حتی جشن شکرگزاری به خاطر داشته هایمان و نعمت هایش بگیریم و از طرفی مشتاق می شویم به دستورات واجبش هم عمل کنیم

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند؛ تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری

همه از بهرِ تو سرگشته و فرمانبردار؛ شرطِ انصاف نباشد که تو فرمان نبری/ سعدی

پس از آنکه از این مرحله عبور کردیم باید فواید اعمال واجب را هم بدانیم تا بیشتر تمایل داشته باشیم آنها را انجام دهیم. هر دستورى که جزء واجبات دین اسلام می باشد داراى فایده‌اى‌ست فکری، روحى و جسمى تا در سلامت کامل به سر ببریم؛ برای مثال به گفته ی محققان علوم پزشکی در دانشگاه بینگهمتون در ایالت نیویورک آمریکا, حرکات جسمی در نماز مسلمانان ‌در صورتی که به طور منظم و صحیح انجام شود به سلامت فکری و جسمی می انجامد. در پایگاه خبری ساینس دیلی گفته شده، محققان علوم پزشکی اعلام کرده‌اند یک میلیارد و ششصد میلیون مسلمان همه روزه در پنج نوبت در سراسر جهان زانوها، نوک انگشتان پا و کف دست های خود را روی زمین می گذراند و نماز می‌خوانند. محققان نتایج این تحقیق خود را تحت عنوان “مطالعه ی ارگونومیک درباره ی حرکت های بدن حین نماز با استفاده از الگوسازی دیجیتال”‌ منتشر کرده اند. نتایج مطالعات محققان در نشریه ی مهندسی سیستم ها و صنایع نیز منتشر شده است. دکتر فیصل عقلان از بخش مهندسی صنعتی دانشگاه پنسیلوانیا، دکتر عبدالعزیز احمد از بخش بازرگانی دانشگاه مینه‌سوتا و دکتر ون کائو از دانشگاه منطقه ای شبه‌جزیره نیز در این تحقیق به پروفسور محمد خساونه کمک کرده‌اند. دکتر خساونه می گوید: “سلامت جسمانی تحت تأثیر شیوه ی زندگی، وضعیت اقتصادی اجتماعی و عوامل مذهبی است، علاوه بر این, مطالعات نشان می دهد که ارتباطی قوی بین نماز و سلامت جسمانی برقرار است؛‌ نماز استرس جسمی و اضطراب را رفع می کند و مطالعاتی وجود دارند که نشان می دهند نماز درمانی موثر برای اختلالات کارکرد دستگاه عصبی اسکلتی است”. در مطالعه ی این محققان حرکات نمازگزاران با استفاده از الگوی رایانه ای در کشورهای هند، آسیایی و آمریکایی در زنان و مردان مورد بررسی قرار گرفت و رابطه ی آنها با کمردرد مطالعه شد؛ محققان دریافتند طرز صحیح قرار گرفتن در سجده و قرار گرفتن صحیح زوایای پشت و زانوان به رفع کمردرد کمک می کند. پروفسور خساونه می گوید: “سجده به افزایش انعطاف‌پذیری مفاصل کمک می کند”. همچنین دانشمندان و محققان دانشگاه آریزونا با اعلام این خبر افزودند حرکاتی که بدن در نماز انجام می دهد به بهبود گردش خون و تقویت ستون فقرات و همه ی مفاصل بدن منجر می شود. این دانشمندان اضافه کردند رکوع و کشیدن دست ها به جلو به رهایی از دردهای کمر و ستون فقرات بسیار کمک می کند چراکه این حرکات منجر می شود جریان خون بهبود یابد و فشار بر رگ های عصبی از بین برود. تأثیر مثبت دیگر نماز به علت رکوع  و سجود روزانه ای است که شخص انجام می دهد چراکه این اعمال جریان خون را به مغز افزایش می دهند و به دنبال آن مغز اکسیژن بیشتری دریافت می کند و وضعیت جسمانی بهتر می شود. همچنین براساس اصول علمی ثابت شده است که مَکّه مرکز زمین است بنابراین سجده در نماز بهترین راه برای تخلیه ی سیگنال های مضر در بدن می باشد؛ بدن ما به‌طور روزانه مقدار زیادی امواج الکترومغناطیسی دریافت می کند و ما امواج الکترومغناطیس را از طریق تجهیزات الکتریکی که استفاده می کنیم و یا در محیط های مختلف هستند ناخواسته دریافت می کنیم، در طول شبانه‌روز با گذاشتن پیشانی بیشتر از یک‌بار بر روی زمین به سمت کعبه، زمین امواج الکترومغناطیسی مضر را از بدن ما تخلیه می کند

گفته شده اولین زنی که ایمان آورد و نماز خواند حضرت خدیجه(س) بود. او انسانی روشن‌بین و دوراندیش، وزین و باوقار، معتقد به حق و حقیقت و متمایل به اخبار آسمانی بود و باگذشت زمان علاقه‌مند به معنویات شد. همچنین گفته اند از نظر عقل و زیرکی نیز برتری فوق‌العاده‌ای داشت و به ایشان ملکه بطحاء- یعنی پادشاه حجاز می گفتند. در احادیث آمده در شهر مکه کسی از حضرت خدیجه(س) ثروتمندتر نبود، او که یکی از ثروتمندان عرب به شمار می آمد و هشتاد هزار شتر، چهارصد غلام و کنیز که خدمات ارجاعی او را انجام می دادند و پول های فراوانی در دست افراد مختلف برای تجارت داشت و در شهرها و کشورهای مختلف همچون مصر و حبشه دارای تجارتخانه بود

خدای سبحان طاعت را غنیمت زیرکان قرار داد آنگاه که مردم ناتوان کوتاهی کنند/ نهج‌البلاغه- حکمت ۳۳۱- ارزش طاعت و بندگی

روزه نیز همینطور است؛ دیوید اندرو سینکلر که زیست‌شناس ۵۳ ساله ژن و محقق ضد پیری دانشکده ی پزشکی هاروارد می باشد گفته است سن بیولوژیکی اش یک دهه جوان‌تر از سن تقویمی اوست. سن بیولوژیکی سرعتی است که ما از نظر جسمی پیر می‌شویم و می‌تواند از سن تقویمی ما متفاوت باشد. سینکلر بر این باور است که رژیم غذایی گیاهی، روزه متناوب، کاهش استرس و ورزش به او کمک می کند عمر طولانی‌تری داشته باشد. سینکلر که یکی از بنیانگذاران Tally Health است, یک پلتفرم طول عمر مبتنی بر عضویت که شامل تست Tally Age یک تست در خانه برای تعیین سن بیولوژیکی ما می باشد, اشاره کرده است که عاداتش به‌طور چشمگیری طول عمر او را تغییر داده اند. سینکلر در مصاحبه ی اخیر خود گفته است: “سن بیولوژیکی محاسبه شده ی من در دهه ی گذشته یا بیشتر به حدی کاهش یافته که پیش‌بینی می‌شود دست‌کم یک دهه بیش از زمانی که هیچ کاری انجام نمی‌دادم زندگی کنم، پس هیچ وقت دیر نیست”

فواید اخروی آنها^{*نماز و روزه*} هم که جای خودش را دارد و هر عمل واجب دیگر نیز همین‌طور است. ما اگر عمیقا دوستدار خداوند که خالق هستی و همه ی ماست باشیم، داشته هایمان و نعمت هایش را درک کنیم، آغاز و پایان‌مان را در این جهان متوجه شویم, اول با نیتی خالصانه و با شور و شوق هر عمل واجب را به خاطر رضای او انجام می دهیم و بعد به دنبال فواید دنیوی و اخروی آن می روی که خواه ناخواه برایمان پیش می آیند

جز آستانِ توأم در جهان پناهی نیست؛ سرِ مرا به جز این در حواله‌گاهی نیست

یکی دیگر از فواید عبادت این است که به ما کمک می کند تا به کمال برسیم و چه کسی دوست ندارد به کمال برسد!؛ اجازه بده یک موضوع مهم و هیجان‌انگیز را بگویم: “یک سری ابواب زمانی به روی ما باز می شوند که به گفته های خداوند و علمای دین عمل کنیم، عمل به این گفته ها مثل رمز ورود به دنیایی سحرآمیز است و وجود ما را اعتلا می دهد که هیجان این موضوع را نمی توانم در این جمله ی ارزشمند که آن را نوشتم جا بدهم”، تنها یک مثال در این مورد می زنم که جالب و خواندنی‌ست: آیت‌الله سید جمال الدین موسوی گلپایگانی پس از طی مراحل سیر و سلوک به درجه ای می رسد که یکباره می بیند همه ی عالم از فیض وجود او استفاده می کند و تمام کائنات تحت اراده و فرمان او هستند و اجازه دارد در عالم هرگونه تصرفی انجام دهد. با سراسیمگی خود را به استادش آیت‌الله سید احمد کربلایی می رساند و می گوید: “این حالت برای من غیرقابل تحمل است, کمکم کنید”. سید احمد می گوید: “این مقام آمال همه ی عرفا است؛ به گفته ی فرزند آیت‌الله قوچانی گویا تعبیر ایشان این بوده که سالکین شترها قربانی می کنند برای رسیدن به این مقام، تو از من بالاتر زدی و من نمی توانم برای تو کاری کنم، به حرم برو و از حضرت امیر(ع) استمداد کن”. ایشان به حرم مشرف می شود، در مکاشفه حضرت امیر(ع) ایشان را به امام زمان(عج) ارجاع می دهند چراکه مقام واسطه ی فیض کامل و اتم‌الهی متعلق به حضرت حجت(عج) است. ایشان ابتدا به مسجد سهله می رود و حضرت به گونه ای ایشان را هدایت می فرماید که نزد جدش امام کاظم(ع) برود. ایشان خود را به کاظمین می رساند، در حرم سر به سنگ ها می گذارد و چنان ناله می زند و اشک می ریزد که مردم گمان می کنند محتاج و گدا یا بیمار غیر قابل علاج است. می گفت: “مردم نزد من پول می ریختند و من پول ها را پس می دادم”. سه روز اشک می ریزد تا روز سوم می بیند نوری از بدن ایشان جدا شده و به داخل ضریح می رود و نوری با رنگ دیگر از ضریح بیرون می آید و ایشان را احاطه می کند و مقام و حال بالاتری به ایشان می دهند. احساس می کند عبد شده است؛ انگار حالت قبلی امتحانی برای دریافت این مقام بندگی بوده است/ جمال السالکین- ج ۱- ص ۲۴۳

بنابراین با عبادت خداوند به صورت مرحله به مرحله می توان در دنیا و آخرت به درجات بالا دست پیدا کرد و به کمال رسید، هرچند مسیر سیر و سلوک و کشف و شهود بزرگان را طی کردن کار بسیار سختی‌ست اما شدنی‌ست و توانایی آن در انسان وجود دارد و به عمل به دستورات مختلف خداوند بستگی دارد که بخش مهمی از آن انجام اعمال واجب است

کسی که خداوند را عبادت و بندگی نماید خداوند متعال همه ی موجودات را بنده و مطیع او می گرداند/ امام حسن مجتبی(ع). گفته شده امام حسن(ع) در هیچ حالی دیده نشد مگر اینکه خدای سبحان را یاد می کرد و وقتی به نماز می‌ایستاد بهترین لباس‌هایش را می پوشید؛ سوال شد: “چرا بهترین لباس‌هایت را می پوشی؟” فرمود: “خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد”. ایشان گفته اند: “خداوند متعال ماه رمضان را برای بندگان خود میدان مسابقه قرار داد، پس عدّه‌ای در آن ماه با اطاعت و عبادت به سعادت و خوشنودی الهی از یکدیگر سبقت خواهند گرفت و گروهی از روی بی‌توجّهی و سهل‌انگاری خسارت و ضرر می‌نمایند”

بعضی از موضوعات خیلی هیجان دارند, مثل اینکه ما بدانیم جاودانه هستیم و واقعا این چیز عجیب و غریبی است این جاودانگی ما اگر به سمت مثبتش پیش رفته باشیم، واقعا وقتی که آدم به عمق موضوع پی می برد پیش خودش می گوید: “وای, چه خبره اون‌ور!؟”. دو چیزی که اگر به خوبی درک شوند سرور و شادی درونی عجیبی به ما می بخشند این موارد هستند: یکی ۱- روح ما که امانت‌دار آن هستیم و دیگری ۲- جاودانگی‌مان که نمی توانیم پایانی برای آن متصور شویم؛ اگر این دو را به خوبی درک کنیم متوجه می شویم ما امانتی را پیش خود داریم که باید آن را سالم و متعالی به مقصدش برسانیم و این موضوع بسیار جذاب و هیجان‌انگیز است، اینگونه قدر خود را بیشتر می دانیم و مسئولیت بیشتری در قبال خود احساس می کنیم. واقعا خیلی جذاب و هیجان‌انگیز است که این امانت^*روح* در دستان همه ی ماست یعنی در درون ما تا آن را به کمک عقل و آگاهی^{*دانش، علم، تجربه و دانایی*،} انجام عبادت و کارهای خوب آن را تا جای ممکن سالم و متعالی به مقصد نهایی اش برسانیم. جودانگی‌مان هم که تکلیفش مشخص است, وارد بُعد دیگری می شویم که ورای این جهان است، فارغ از تمام راحتی ها و دشواری های این جهان، در بخش خوبش اوج عظمت و شکوه و آسایش تا زمانی که پایانی برای آن وجود ندارد. بنابراین این دو سرورانگیز هستند؛ به قول مولانا: “هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست؛ ما به فلک می‌رویم عزم تماشا که‌راست”. عبادت و کیفیت آن جایگاه ما را در آنجا مشخص می کند

ما را چه به دنیا که مغرور بدارد ما را!, آن ما را گرفتار نموده و به خود می‌کشاند در حالی که از آن ما نیست. طوبی و خوشیِ دائم برای کسانی که بدن های آنها در عالم خاکی است اما دل هایشان در لاهوت *یعنی در عالم احدیت و عزّ پروردگار* است؛ آنان عده محدودی هستند اما واقعیت و اصالت آنها بیشتر و افزون‌تر است/ آیت‌الله سید علی قاضی

شورِ شرابِ عشقِ تو آن نفسم رود ز سر؛ کاین سر پُر هوس شود خاکِ درِ سرای تو

بهشت را درجاتی است که بر یکدیگر برتری دارند و منازلی است که با هم تفاوت دارند، نعمتش قطع نمی شود، مقیم در آن بیرون نمی رود، ماندگار در آن پیر نمی شود و ساکن آن تهیدست و نیازمند نمی گردد/ امام علی(ع)

یکی از راه های رسیدن به سرور و شادی ناب و همیشگی و عبادت پُر شور و  حال در لحظه نه عبادت از روی عادت, توجه به همین موارد است تا در نهایت روزی آنچه نزد بیشتر شرکت‌کنندگان در برنامه ی “زندگی پس از زندگی” در بخش “مقایسه اینجا و آنجا” بی‌نهایت گفته می شود و خوب هستند را روزی ما هم تجربه کنیم و تا جای ممکن حسرت کارهای انجام نداده را در این دنیا نخوریم و این موضوعات را جز برنامه هایی که در رسانه های ملی پخش می شوند کمتر کسی از دوستان و نزدیکان ما در این دوره زمانه به ما می گوید چون به دلایل مختلف گفتنش سخت و دشوار است اما دانستن و عمل به آنها برای همه ی ما لازم و ضروری و مفید می باشد و اگر خودمان حواسمان به خودمان نباشد دیگر هیچی

من و انکارِ شراب!, این چه حکایت باشد؟؛ غالباً این قَدَرَم عقل و کِفایت باشد

دلِ خدادوست, رنج و سختی در راه خدا را بسیار دوست می دارد و دل بی خبر از خدا راحت طلب است. پس ای پسر آدم, گمان مبر که بی رنج و سختی به مقام رفیع نیکوکاری دست یابی زیرا که حق سنگین و تلخ است/ امام علی(ع)

دو هفته پیش وقتی با برادرم در پارک لاله قدم می زدیم و خاطرات گذشته را با هم مرور می کردیم متوجه شدم عمر چه به سرعت گذشت و همچنان در حال گذر است، اما این سال ها با آنچه آموختم لحظه لحظه ی آن را به واقع زندگی می کنم و معنای خیلی چیزها برایم تغییر کرده، دیگر نه در گذشته ام نه در آینده, بلکه بیشتر در اکنونم، در لحظه؛ هنوز آن مجسمه ی کانگورو در بازارچه بود و با دیدنش هر دو ذوق کردیم، هنوز آن سازه های بازی حلزونی شکل سیمانی دوران بچگی کنار تاب و سرسره بودند، هنوز هتل لاله بود، هنوز ساختمان ها برخی همان بودند و خانه ی یکی از اقوام که به آنجا می رفتیم هنوز همان شکل و سر جایش بود، هنوز موزه ی نزدیک خیابان با مجسمه های انتزاعی‌اش که فکرم را در بچگی مشغول خود می کردند بود. حتی هنوز لاله‌زار و در و دیوار قدیمی و پنجره های چوبی‌اش، چند سینمای قدیمی‌اش تا حدودی هنوز شکل و حس و حال قدیم را داشتند، همه ی آنها شاید صدها سال دیگر هم به همان شکل باشند و بمانند اما ما نه، باید تا می توانیم بار و توشه برداریم برای سفر ابدی‌مان و عبادت این لطف را به ما می کند

آنان که وقتشان پایان یافته خواستار مهلتند و آنان که مهلت دارند کوتاهی می ورزند/ امام علی(ع)

چو بر رویِ زمین باشی توانایی غنیمت دان؛ که دورانِ ناتوانی‌ها بسی زیرِ زمین دارد

در دنیا چنان برنامه‌ریزی کن از نظر اقتصاد و صرفه‌جویی و… مثل آنکه می خواهی همیشه دوام داشته باشی و نسبت به آخرت به نوعی حرکت و کار کن مثل اینکه فردا از آن خواهی رفت/ امام حسن(ع)

دریغا عیشِ شبگیری که در خوابِ سحر بگذشت؛ ندانی قدرِ وقت ای دل مگر وقتی که درمانی

برترین مردم کسى است که عاشق عبادت شود، پس دست در گردن آن آویزد و از صمیم دل دوستش بدارد و با پیکر خود با آن در آمیزد و خویشتن را وقف آن گرداند، پس چنین شخصى را باکى نباشد که دنیایش به سختى گذرد یا به آسانى/ رسول خدا(ص)

بزرگترین خواسته ی بزرگان الهی و دین از ما شناخت آنها، آموزه ها و سبک زندگی‌شان و عمل به سخنانشان است و اینگونه با کسب این شناخت و عمل به آنها، آنها را خوشحال می کنیم چون آنها برای راهنمایی و هدایت ما آمده اند تا افراد بهتر و متعالی‌تری شویم و دست پُر خود را به مقصد نهایی‌مان برسانیم و گول دنیا را نخوریم که فقط مشغول آن باشیم و از طرفی به غم و غصه های مختلف دنیا دچار شویم؛ عارفی به شاگردانش گفت: “بر سر دنیا کلاه بگذارید- دنیا را فریب دهید”. پرسیدند: “چگونه؟”. گفت: “نان دنیا را بخورید ولی برای آخرت کار کنید”. ممکن است در این مسیر برای افرادی که به دنیا و تعلقات آن عادت کرده اند و موفقیت را فقط با معیارهای مادی می‌سنجند غیر موجه به نظر برسیم اما مهم عاقبت بخیری ماست که آنها که گول دنیا را خورده اند به آن توجه ندارند

دی پیرِ می‌فروش که ذکرش به خیر باد؛ گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده, نام و ننگ!؛ گفتا قبول کن سخن و هر چه باد, باد

عبادت نشانه ای از ایمان به خداوند است که به ما بیداری، رهایی از بندهای مختلف، ساده‌زیستی، آرامش، سرور و شادی عمیق، شجاعت، سلامتی، عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس و… بسیاری چیزهای خوب دیگر را می دهد و برای رسیدن به این موارد ارزشمند باید به خداوند پیله کنیم تا پروانه شویم و کسی شویم که او دوست دارد؛ با عبادت می توانیم مسیر خود را در زندگی با دلی قرص و آرامش‌خاطر و سرزندگی ادامه دهیم و زندگی و آخرتی خوب را همزمان با هم و به صورت کامل بسازیم و تجربه کنیم

از فریبِ نرگسِ مخمور و لعلِ می پرست؛ حافظِ خلوت‌نشین را در شراب انداختی.

۱۴۰۲/۱/۱۸

منبع:

مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا

پی‌نوشت و دیگر مطالب مرتبط:

^{محمّدبن‌مسلم گوید: از امام باقر(ع) پیرامون این سخن خداوند عزّوجلّ که می‌فرماید: “وَ ما جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَج” پرسیدم؛ حضرت فرمود: خداوند در مورد نماز، زکات، روزه و کارهای نیک برای شما سختی قرار نداده تا آنها را انجام دهید”}

^{قرآن کریم را با صدای نیکو و حزن‌انگیز به هنگام شب تلاوت نمائید که شراب مومن است/ آیت‌الله سید علی قاضی}