ذرّات جهان چه دیدند در تو!؟
که کوه در جای خود ماند و مات و مبهوتِ تو ماند
که زمین در مدارِ خود ساکن شد و مات و مبهوتِ تو ماند
که ماه رنگش پرید و مات و مبهوتِ تو ماند
کهکشان فارغ از ابعادِ زمین، در فضای کیهان، مات و مبهوتِ تو ماند
کیهان در فضای هستی، مات و مبهوتِ تو ماند
هستی در سِرِّ ناسوت تو، مات و مبهوتِ تو ماند
سِرِّ ناسوتِ تو هم، مات و مبهوتِ تو ماند
همه ذرّاتِ عالمِ کان و مکان، گوش به فرمانِ تواند
مات و مبهوتِ تواند
عاشقِ روی تواند
گوش به فرمانِ تواند
تاریخ نگارش شعر: ۱۳۹۷/۲/۱۸
منبع:
مأموریت+/ شعرهای محمد کارگر مزرعه ملا
شما اینجا هستید: مأموریت+/ محمد کارگر مزرعه ملا/ دفتر شعر