مثلِ کسی که سرگردان است در دنیای خویش
پیچیدهام به دست و پای شعرِ خامِ خویش
اینبار چه سروده شود؟ چیزی نمیدانم
اما کششی هست برای شعر گفتنِ خویش
روندِ رویشِ شعر از کجاست!؟، چیزی نمیدانم
باید روزی آن را شرح دهم برای دلِ خویش
آنجا که کلمات به هم آراسته میشوند
فتوای دل است و فرمانبرداری عقلِ خویش
مجبور نمیکنم خود را که شعر بگویم
باید بجوشد این چشمه از درونِ خویش
باز میگویم: سرچشمهاش کجاست؟، نمی دانم
امید که پیدا کنم آن را و شرح دهم برای دلِ خویش
تاریخ نگارش شعر: ۱۳۹۷/۶/۲۲
– – –
پینوشت:
شعر را کلمات یاری میکنند، کلمات را دل، دل را عقل، عقل را علم، علم را خرد، خرد را خدا و اینجا سرچشمهی جوشش و رُشد بشر است, نه تنها در شعر بلکه در همه چیز- ۱۳۹۷/۷/۲
منبع:
مأموریت+/ شعرهای محمد کارگر مزرعه ملا
شما اینجا هستید: مأموریت+/ محمد کارگر مزرعه ملا/ دفتر شعر