خط‌های موازی

دو خط ِموازی تا بی‌نهایت

مانندِ ریلِ قطار

کنارِ هم

به امیدِ رسیدن!

آه

تا بی‌نهایت

اما

شاید

دلیلِ بودنِ ما

عبورِ قطار بود!

و ما واسطه‌ای بودیم برای آن

تا او باشد برای رفتن و آمدن

برای رسیدن، برای رساندنِ مسافرها

آه

گاهی امان از حکمت‌ها

تاریخ نگارش شعر: ۱۴۰۲/۱۱/۹

– – –

پینوشت:

در خراباتِ طریقت ما به هم منزل شویم؛ کاین چنین رفته است در عهدِ ازل تقدیرِ ما.

سایهی معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد؟؛ ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود/ حافظ

در عالمِ خوف روزگاری دارم؛ زیرا که امیدِ چون تو یاری دارم

چون من هر دم فرو ترم تو برتر؛ تا در تو رسم درازکاری دارم/ عطار

من قطاری دیدم، روشنایی می بُرْد/ سهراب سپهری

نمیدانم کجا میبری مرا

همراهت میآیم

تا آخرِ راه

و هیچ نمیپرسم از تو

هرگز…/ عباس معروفی

منبع:

مأموریت+/ شعرهای محمد کارگر مزرعه ملا

شما اینجا هستید: مأموریت+/ محمد کارگر مزرعه ملا/ دفتر شعر