همه ی ما دوران کودکی و یا همان بچگی را تجربه کرده ایم

گذراندیم روزها، هفته ها، ماه ها و سال ها را و به سن کنونی خود رسیده ایم

اما آیا آنچه باید از آن دوران هنوز همراه خود داشته باشیم را به همراه داریم؟

آن زمان ها

سوالی داشتیم می پرسیدیم

به حرف بزرگترها که خیرخواهمان بودند گوش میدادیم

اگر چیزی را نمی خواستیم و دوست نداشتیم می گفتیم که آن را نمی خواهیم، نه گفتن هایمان محکم بود و این خود نوعی مهارت مهم در مسیر موفقیت است

به محیط اطرافمان توجه عجیبی داشتیم که این مورد واقعا عالی بود

هرگز دست از جستجو بر نمی داشتیم و موتور جستجویمان دنیای واقعی بود

اگر چیزی را خراب می کردیم تا همیشه غُصه نمی خوردیم

از اشتباه کردن نمی ترسیدیم

چیزی خوشحالمان می کرد واقعا خوشحال می شدیم، حتی بدون دلیل و بدون هیچ چشم داشتی شاد بودیم

نگران فردایمان نبودیم و در لحظه زندگی می کردیم، نه در گذشته و نه در آینده

هر چیزی که می خواستیم تمام سعیمان را می کردیم تا به آن برسیم و اگر نمی شد به نوعی خواسته مان را به دیگران می گفتیم تا آن را بدست آوریم

اگر چیزی را می خواستیم اصرار می کردیم تا آن را بدست آوریم، مگر آنکه قانع می شدیم که آن چیز برایمان خوب نیست

می توانستیم خودمان را خیلی راحت سرگرم کنیم، فکر کردن به چیزهای منفی برایمان معنایی نداشت

همیشه در حالِ آموختن بودیم

به راحتی دوست پیدا می کردیم

به همه محبت داشتیم

قهرهایمان خیلی زود به آشتی تبدیل می شد

از کسی کینه ای به دل نمی گرفتیم و در این مورد چه خوب که فراموش کار بودیم

مدام در تکاپو و حرکت بودیم که همین مورد خود نوعی ورزش بود

شجاع بودیم

وقتی می خوابیدیم خوابمان عمیق و شیرین بود

و دوباره صبح، روز از نو روزی از نو

و…

شاید برخی بگویند: “آن زمان بچه بودیم، مقتضای سنمان امر می کرد که اینگونه باشیم، اما حالا بزرگ شده ایم و نمی شود آنگونه بود، درگیر فکرها و موضوعات مختلف هستیم که روی هم انباشته شده اند و…”،

هنوز دیر نشده است، همه ی ما در درونمان یک کودک داریم که محتاج توجه ماست تا آن همه چیزهای خوب دوران بچگی را دوباره تجربه کنیم و به زندگی مان واقعا سر و سامان بدهیم

نکته ی قابل توجه اینجاست که دستاوردهای ما در زندگی از آن کارهای خوبی که در بالا شرح داده شده اند شکل می گیرند و یا شکل گرفته اند

ما هنوز هم می توانیم بچه های خوبی باشیم که در حال رشد هستیم و سن تنها یک عدد است که هر سال به آن اضافه می شود

آخرش قرار است که چه شود؟: “دست خالی آمده ایم و دست خالی می رویم و این میان زندگی هدیه ای است از طرف خداوند مهربان که به هر یک از ما داده شده است تا از آن به بهترین شکل ممکن استفاده کنیم”.

۱۳۹۷/۱۰/۲۱

منبع:

مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا

مقاله مرتبط:

یادت می آید؟