جایی شنیدم خداوند به همه کائنات فرمان سکوت داده تا صدای انسان را بشنود. وقعا این خیلی با ارزش است؛ این وسعت بی انتها سکوت کرده تا انسان با خدا صحبت کند، اما ما واقعا با خدا صحبت می کنیم؟؛ در طول یک روز، در ۲۴ ساعت آیا یک ساعتش را هم با خدا هستیم؟. آیا یک ساعت دل می کنیم از دنیایی که روزی باید آن را  ترک کنیم و با خدا باشیم و با او صحبت کنیم؟؛ مگر او چه چیزی از ما می خواهد؟: “فقط انجام دستوراتش را، همین”، تازه این هم به خاطر خوشبختی و سعادت خودمان است تا به کمال برسیم. واقعا سخت نیست برای کسی که ما را به بهترین شکل آفریده، ما را با ارزش ترین مخلوق جهان کرده، با او صحبت نکنیم و به حرفش گوش ندهیم؟، این بی انصافی نیست به کسی که این همه خوبی در حق ما کرده که ما از خیلی از آنها غافل هستیم و او را فراموش کرده ایم؟؟؟

به چیزهایی که در سال های دور از خداوند می خواستیم، او آنها را به ما داده و هم اکنون آنها را داریم اما فکر می کردیم خداوند صدا و دعاهایمان را نمی شنود ولی شنیده و به ما پاسخ داده کمی فکر کنیم، قدردان و شکرگزار او باشیم و این باز هم برای خودمان خوب است، آن نعمت ها در زندگی مان ماندگار و بیشتر می شوند.

۱۳۹۱/۹/۱۶

منبع:

مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا