قوی باش، قوی

برای رسیدن به خواسته هایت قوی بودن تنها گزینه ای است که پیش رو داری

وقتی مثل درختی تنومند محکم سرجایت بأیستی، هرازگاهی بادهایی می وزند که می خواهند تو را از پا دربیاورند

آنجاست که متوجه می شوی قوی بودن تنها گزینه پیش روی توست

چون تو تصمیم خودت را گرفته ای و می دانی برای چه چیزهایی باید ایستادگی کنی

در یک جمله: تکلیفت با خودت روشن است

تو به رشد می اندیشی و می دانی برای رشد باید ریشه های اندیشه هایت را در دل خاک فکر خود قوی تر کنی

تا بتوانی در مقابل باد و طوفان های نظرات، باورها و کارهای اشتباه انسان های اطرافت مقاوم شوی

اگر هم این باد و طوفان ها آنقدر شدید بودند که تو را از پا در بیاورد

دوباره باز هم بذرهایی که در طی سال ها به دست باد داده ای در جاهای دیگر جوانه خواهند زد و راه تو را ادامه خواهند داد

ارنستو چه گوارا جمله پُر مفهومی دارد: “خواستند ما را دفن کنند غافل از اینکه ما بذر بودیم”.

قوی باش مثل کسانی که بودند این چنین

در ایام عمری که می گذرانی کاری که خداوند انجام می دهد این است که تو را مبتلا می کند به امتحاناتی تا صحت ادعاهایت برای واجب الوجودی که اوست معلوم شود

و تو اگر عاشقی واقعی برای معشوقت باشی تا پای جان هم به پیش می روی و ایستادگی می کنی

عاشقان واقعی طلا بودنِ خود را در آتشِ امتحانات اثبات می کنند و مدعیانِ عشق در همان آتش، مس بودن خود را رو می کنند

برای اینکه بتوانی واقعا به طلا تبدیل شوی باید قوی باشی چون قوی بودن تنها گزینه پیش روی توست

در این مسیر خداوند به تو می بخشد هر آنچه را به آن نیاز داری، تنها کافی است در حال رشد باشی و قوی، او از منبع غیب است و تو را حمایت می کند، حتی اگر تمام دنیای اطرافت تیره و تار باشد.

در این بین الگو داشتن از اهمیت بالایی برخوردار است

الگویی که حقیقت مطلق باشد، شجاع باشد، عاقل و عاشق باشد، بازیچه دست دنیا نباشد، ظاهربین نباشد، قوی باشد در برابر بادها و طوفان هایی که گفتم چه هستند و در آتش عشق طلا بودن خود را به معشوق خود اثبات کرده باشد، برای تمام انسان های جهان الگو است، بذرهای او تا همیشه در زمان، جوانه خواهند زد و درختان تنومندی را رشد می دهد که ادامه دهند راه او هستند

و تا همیشه روشنایی می بخشد

و تا همیشه بیداری می بخشد

و تا همیشه شجاعت می بخشد

به همه کسانی که در جستجوی حقیقت هستند و قوی بودن تنها گزینه پیش روی آنهاست

به کسانی که فکر و قلبشان شرق و غرب نمی شناسد، این دین و آن دین نمی شناسد، این مذهب و آن مذهب نمی شناسد

بلکه اهل ملت عشق هستند و بس^{*ملت عشق از همه دینها جداست؛ عاشقان را ملت و مذهب خداست/ مولانا*.}

روز عاشورا همه اهل حلب؛ باب انطاکیه اندر تا به شب

گرد آید مرد و زن جمعی عظیم؛ ماتم آن خاندان دارد مقیم

ناله و نوحه کنند اندر بکا؛ شیعه عاشورا برای کربلا

بشمرند آن ظلم ها و امتحان؛ کز یزید و شمر دید آن خاندان

نعره‌هاشان می‌رود در ویل و وشت؛ پر همی‌گردد همه صحرا و دشت

یک غریبی شاعری از ره رسید؛ روز عاشورا و آن افغان شنید

شهر را بگذاشت و آن سوی رای کرد؛ قصد جست و جوی آن هیهای کرد

پرس پرسان می‌شد اندر افتقاد؛ چیست این غم بر که این ماتم فتاد

این رئیس زفت باشد که بمرد؛ این چنین مجمع نباشد کار خرد

نام او و القاب او شرحم دهید؛ که غریبم من شما اهل دهید

چیست نام و پیشه و اوصاف او؛ تا بگویم مرثیه ز الطاف او

مرثیه سازم که مرد شاعرم؛ تا ازینجا برگ و لالنگی برم

آن یکی گفتش که هی دیوانه‌ای؛ تو نه‌ای شیعه عدو خانه‌ای

روز عاشورا نمی‌دانی که هست؛ ماتم جانی که از قرنی بهست

پیش مؤمن کی بود این غصه خوار؛ قدر عشق گوش عشق گوشوار

پیش مؤمن ماتم آن پاک‌روح؛ شهره‌تر باشد ز صد طوفان نوح

مولانا – مثنوی معنوی

۱۳۹۶/۷/۱۴

منبع:

مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا