حدودا ۱ ماهی از حادثه ساختمان پلاسکو می گذرد.

خُب از کجا شروع شد؟، از یک شعله کوچک، از اخطارهایی که به آنها توجه نشد و شد آنچه نباید می شد. آتش نشان ها تمام تلاششان را به کار گرفتند اما دیگر کار از کار گذشته بود و همه چیز دست به دست هم داد تا آن اتفاق بیفتد. عده ای در آن آوار سنگین به شهادت رسیدند، عده زیادی مصدوم شدند و عده ی بسیاری هم پس از آن حادثه شبانه روز تلاش کردند تا کارهایی را که باید بعد از حادثه انجام داد را انجام دهند.

زندگی ما هم همین گونه است. گاهی خداوند و دیگر افراد دانا به ما مواردی را گوشزد می کنند اما ما نسبت به آنها بی توجهی می کنیم و آن کارهایی را که باید را انجام نمی دهیم و لحظه ای که به قول “پائولو کوئلیو”: “اجتناب ناپذیر همیشه رُخ می دهید” دیگر نه تنها کاری از عهده خودمان بر نمی آید که دیگران هم نمی توانند کاری برای ما انجام دهند؛ ما نباید بگذاریم کار به اینجا ختم شود.

شاید حادثه ساختمان پلاسکو عده بسیار زیادی از مالکان ساختمان های قدیم و جدید را بیدار کرده باشد تا خدایی نکرده حادثه ای دیگر مثل پلاسکو اتفاق نیفتد. شاید در این حادثه شجاع ترن افرادی که با عشق به کارشان مشغول هستند شناخته شده باشند. اما دیگر نمی توان خیلی چیزها را برگرداند؛ پدری که خانواده اش هر روز چشم به راه آمدنش به خانه بودند و یا فرزندی که هر روز خانواده اش او را می دیدند و آرزوها برایش داشتند. امیدوارم همه ما از حادثه ساختمان پلاسکو درس گرفته باشیم.

۱۳۹۵/۱۱/۲۹

منبع:

مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا