معنای خوشبختی این است: “درک داشته ها و نعمت هایی که آنها را در زندگی داریم و لذت بردن از آنها” و به قول دکتر آزمندیان: “خوشبختی جنسش یک احساس است”.

پدری و مادری را ماه ها مورد بررسی قرار دادم؛ آنها همه چیز داشتند، فرزندان سالم هم از نظر جسمی و هم از نظر اجتماعی، عروس ها و دامادهای خوب، حقوق بازنشستگی، نوه های درس خوان و حرف گوش کن، خانه ای که برای خودشان بود و خیلی چیزهای دیگر. اما پدر از زندگی اش راضی نبود و مادر نیز همینطور. هنوز کاسه فقر خوشبخت نبودن را در دست داشتند و به هر کس که می رسیدند شکایت از زندگی شان می کردند.

با خودم فکر کردم وقتی پدر و مادری با این همه چیزهای خوب باز در زندگی شان خوشبختی را احساس نمی کنند این تقصیر هیچ کس نیست جز خودشان، حتی خداوند هم مقصر نیست. نگاه آنها نسبت به زندگی و ندیدن این همه چیزهای خوب و ثروت های مادی و معنوی که خیلی ها حتی ثروتمندترین ها همه ی آنها را با هم ندارند اشتباه بزرگی است.

باید دقت داشته باشیم معنای خوشبختی در زندگی مان را گم نکنیم، یادمان باشد که گاهی خوشبختی و شاد بودن از نعمت هایی که داریم آنقدرها هم دور و دراز نیست، همسایه خانه به خانه ما است، باید آنها را ببینیم و درک کنیم که داریم.

گاهی ما هستیم که بی انصافی می کنیم، نمی بینیم سلامتی مان را، خانواده خوب مان را و… و بعد گله می کنیم از خدا، تازه توقع داریم خداوند پاسخ مان را با دادن بهترین چیزها به ما بدهد. وقتی نعمت های خدا را نمی بینیم چه توقعی داریم که او نعمت های بیشتر و بهتری را به ما بدهد؟، همینش هم جای شکر است که او همین ها را هم از ما نمی گیرد، مثلا سلامتی مان را که به قول معروف می گویند: “سلامتی تاجی است بر سر افراد سالم که تنها اشخاص بیمار قادر به دیدن آن هستند”.

حل این موضوع معادله ی چند مجهولی خیام نیست بلکه درک واقعیتی است که در زندگی هر یک از ما جریان دارد، چه خوب است داشته ها و نعمت هایی که در اطرافمان وجود دارند را ببینیم و خوشبختی را حس کنیم و خداوند را به خاطر آنها شکر نماییم.

تولد واقعی هر کس زمانی است که از خواب غفلت بیدار می شود/ محمد کارگر مزرعه ملا

۱۳۹۵/۵/۲۹
منبع:
مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا