بعضی حرف ها چه خوب دل آدم را آرام می کند:

این امر طبیعی است، گاهی اوقات انسان در مسیر زندگیش دل سرد می شود، با خود می گوید: این همه تلاش برای چه؟، وقتی کسی اهمیتی نمی دهد به این که تمام تلاشم را می کنم تا بتوانم در جامعه فرد تأثیرگذاری باشم؟، چه کسی دید خستگی ها و بی خوابی هایم را؟، کجاست تشویق؟، کجاست دلگرمی؟؛ کیست که دستی بر شانه ات بزند و بگوید: همه چیز درست میشه مرد، صبر داشته باش؟!!.

بارها در زندگی تجربه کرده ام این لحظه ها همیشگی نیستند و برای خیلی ها پیش می آید، چون کاربران مأموریت+ بارها مطالبی که در بالا گفته شد را برایم گفته اند و نوشته اند.

و یک باره، نوری از جایی می درخشد، قلبت را روشن می کند، دلت را آرام و قدرت را در فکر و جسمت چندین برابر می سازد:

بروید سراغ کارهاى نشدنى، تا بشود.

تصمیم بگیرید بر برداشتن کارهاى سنگین، تا بردارید.

“ولا یخشون احدا الا الله”.

خُب، زحمت هایش چه؟ رنج هایش چه؟ محرومیت هایش چه؟

جوابش این است که:

“و کفى بالله حسیبا”

خدا را فراموش نکن، خدا حسابت را دارد.

در میزان الهى، رنج تو، محرومیت تو، کفّ نفس تو، حرصى که خوردى، زحمتى که کشیدى، کارى که کردى، خون دلى که خوردى، دندانى که روى جگر گذاشتى، اینها هیچ وقت فراموش نمی شود؛ “و کفى بالله حسیبا”.

مقام معظم رهبری/ حضرت آیت الله خامنه ای

۲۰ مهر ۱۳۹۰/ از وبلاگ خاطرات جبهه

این عکس تقدیم به شما مأموریتی ها؛ به کسانی که در برخی مواقع دل سردی، نوری بر قلبشان می تابد و مسیر آینده را برایشان روشن تر از پیش می کند:

۱۳۹۴/۷/۱۹

منبع:

مأموریت+/ مقالات محمد کارگر مزرعه ملا